Prawo do informacji o stanie zdrowia

Pacjent ma prawo do uzyskania jasnej, zrozumiałej i przystępnej odpowiedzi na pytania dotyczące swojego stanu zdrowia i prowadzonego lub planowanego leczenia. Ma też prawo decydować, komu poza nim mogą być przekazywane informacje. Osobą upoważnioną może być każda bliska osoba. Nie decyduje o tym ani pokrewieństwo, ani miejsce zamieszkania. Warunkiem niezbędnym jest świadomy wybór i zgoda pacjenta. Jeżeli pacjent nie może potwierdzić pisemnie swojej decyzji, np. ze względu na stan zdrowia, może np. wskazać osobę gestem i potwierdzić swój wybór skinieniem głowy albo udzielić odpowiedzi na pytanie zadane przez pracowników podmiotu leczniczego. Wymagana jest wtedy adnotacja w dokumentacji medycznej. Osoba upoważniona ma takie prawo także po śmierci pacjenta.

Zakres informacji, które pacjent ma prawo otrzymać, jest bardzo szeroki. Ma prawo do pełnej wiedzy o swoim stanie zdrowia. Ma prawo wiedzieć o rozpoznaniu choroby, jej diagnostyce i leczeniu oraz o dających się przewidzieć następstwach terapii albo skutkach jej zaniechania, o wszelkich planowanych zabiegach leczniczych i badaniach oraz o przepisanych lekach, ich działaniu oraz możliwych skutkach ubocznych. Ma prawo żądać informacji o wynikach przeprowadzonego leczenia oraz dalszym rokowaniu. Ma także prawo uzyskać informację o osobach np. uczestniczących w badaniu lub prowadzących leczenie.

Pacjent ma prawo prosić o wyjaśnienia tak długo, aż informacja, którą przekazują Ci osoby uprawnione (lekarz, pielęgniarka, położna, rehabilitant), będzie przez Ciebie w pełni zrozumiała, a wszystkie wątpliwości wyjaśnione.

Jeżeli pacjent nie chce znać szczegółów dotyczących swojego stanu zdrowia, ma prawo do rezygnacji z otrzymywania informacji. Powinien wtedy dokładnie wskazać, z których informacji rezygnuje.